Истражувачи креирале прва вештачка мрежница во светот користејќи меко синтетичко ткиво, за кое велат дека може да се користи за развивање на нова генерација од помалку инвазивни бионички очни инпланти во иднината.
Направена од комбинација од хидроген на водена база и протеини чувствителни на светлина, синтетичката мрежница е дизајнирана да ја имитира функционалноста на биолошката, додека егзистира во хармонија со ткивото од кое се состои остатокот од внатрешното око.
Хемискиот биолог Ванеса Рестрепо – Шилд од Универзитетот Оксфорд вели дека човечкото око е неверојатно чувствително и туѓи тела како метални инпланти можат да го оштетат, што доведува до воспаленија и создавање лузни. Но, биолошки синтетички инплант кој е базиран на вода и мек, е многу поприкладен за окото.
Мрежницата е мембрана позиционирана во позадината на окото, каде милиони клетки чувствителни на светлина наречени фоторецептори ги регистрираат фотоните (т.е честичките светлина) кои се канализирани преку зеницата на предниот дел од окото.
Кога тие ќе удрат во мембраната, фоторецепторите ја конвертираат светлината во електрични сигнали кои преку нервниот систем патуваат до мозокот кој ги интерпретира, и ни помага да ја создадеме сликата на светот околу нас.
Генетски мутации може да доведат до дегенерација на мрежницата и состојби како retinitis pigmentosa, кога фоторецепторите изумираат – што е токму состојба идеална за искористување на артифициелна мрежница.
Тимот на Рестрепо-Шилд развиле нејзина синтетичка замена креирајќи 4х4 низа од воден раствор на капки кои содржат бактериородопсин – протеин чувствителен на светлина кој се наоѓа во едноклеточните микроорганизми наречени археи.
Однесувајќи се како мрежа од 16 пиксели, овие клетки од хидроген имитираат многу основна мрежница која сликите ги обработува во „ниска резолуција“. Лабораториските тестови покажуваат дека уредот е способен да регистрира едноставни, коцкасти црно-бели слики – ништо приближно на вистинската мрежница, но сепак, се работи за добар почеток.
Истражувачите објаснуваат дека нивниот прототип кој сè уште не е тестиран во живо ткиво е само доказ дека концептот функционира и работат на негово развивање во бионички инплант, како и на можноста да регистрира бои.
Откога тоа ќе се направи, планот е да се тестира во животни, а потоа и во клинички тестови врз луѓе.