За да го контролираат нивото на шеќерот во крвта, луѓето со тип 2 дијабетес константно се зависни од медикаменти, особено доколку им се потребни дневни инсулински инјекции.
Истражувачите постојано работат на создавање нови методи за испорака на лековите за да се што подолготрајни во телото, а скорешна студија вршена врз глувци и мајмуни покажала огромен потенцијал за нов третман кој би вклучувал само неколку инјекции месечно (наместо секој ден).
Некои од последните генерации лекови за оваа болест содржат молекул наречен GLP1 (glucagon-like peptite-1), кој го стимулира производството на инсулин во телото кога му е потребна глукоза.
За жал, GLP1 има исклучително краток полуживот – бргу се разложува во телото, правејќи го непрактичен за долгорочни третмани. Кога ќе се искомбинира со други молекули, возможно е тој да му се продолжи, но и тогаш не е подолг од 3 до 7 дена.
Сега, тим истражувачи од Универзитетот Дјук во САД успеале да го искомбинираат GLP1 со биополимерски молекул кој има течна форма при студени температури, но се зацврстува во супстанца слична на гел како реакција на телесната топлина.
Тоа значи дека мешавината може да биде внесена во телото преку обична инјекција, за да потоа го испушта лекот бавно, контролирајќи ги нивоата на гликоза подолг период со само една доза.
За да ја тестираат оваа мешавина, истражувачите ја испробале кај глувци и мајмуни, при што резултатите биле одлични – таа кај глувците успешно ги контролирала нивоата на гликоза цели 10 дена по само една инјекција, додека кај мајмуните кои имаат побавен метаболизам, ефектите траеле и до 17 дена.
Тимот смета дека бидејќи човековиот метаболизам е побавен и од оној на мајмуните, теоретски овој лек би траел уште подолго, така што можеби би била доволна и само една инјекција месечно.