Научниците од универзитетот Вандербилт во Нешвил, САД, идентификувале 104 гени со висок ризик за предизвикување шизофренија, откритие со чија помош можеби би било возможно да се детектира и третира болеста пред да се појават нејзините симптоми и кое што потврдува дека шизофренијата е развојна болест.
Откритието отвара неколку истражувачки насоки – едната е да се одреди дали научниците можат да ги адаптираат веќе одобрените постоечки лекови за други болести да се користат за третирање и на шизофренијата, додека другата е да се пронајдат видови на клетки во мозокот каде овие новооткриени гени се активни.
Шизофренијата е хронично и сериозно ментално пореметување карактеирзирано со халуцинации и делузии, „рамни“ емоционални експресии и когнитивни потешкотии. Симптомите обично започнуваат помеѓу 16 и 30 годишна возраст, а антипсихотичните лекови можат да ги намалат симптомите, но лек за болеста не постои.
Генетиката игра огромна улога – иако шизофренијата се појавува кај 1% од популацијата, ризикот се зголемува до 50% кај оние кои имаат близнак кој е болен од неа.
Скорешна студија на геноми идентификувала повеќе од 100 локи, т.е фиксни позиции на различни хромозоми кои се асоцирани со шизофренијата, кои можеби ја регулираат активноста на други гени од далечина.
Користејќи ги резултатите од оваа студија, сега биле идентификувани 104 гени со висок ризик за предизвикување шизофренија, од кои некои енкодираат протеини за кои веќе постојат лекови наменети за други болести. Научниците се сомневаат дека еден од тие гени влијае и на развитокот на аутистичниот спектар на нарушувања, а шизофренијата и аутизмот ја делат генетиката.