Истражувачи од MIT развиваат нов сензор погоден за носење кој ќе детектира токсични гасови и кој преку смартфони или останати безжични уреди ќе ги предупредува корисниците дека се во опасност.
Планот е сензорите да бидат дизајнирани да се ултра-лесни, слично како обична кредитна
картичка. Евентуално, технологијата би се адаптирала за да може да се носи/облекува.
Сензорот е всушност коло исполнето со јаглеродни наноцевки. За разлика од електричните жици (кои вообичаено се користат за вакви уреди) кои се изолирани со пластика, нанотубите се изолирани со полимер, кој се распаѓа при контакт со токсични гасови како што е гасот Сарин.
Губитокот на изолацијата ги прави нанотубите кондуктивни (т.е спроводници), при што се испушта сигнал до уред со NFC (near-field communication). NFC технологијата е идеална за вакво нешто бидејќи ги испраќа податоците на кратки дистанци без потреба од интернет конекција. Цената на изработка на еден ваков сензор би била околу 5 центи, а од само еден грам компоненти за јаглеродни наноцевки би можеле да се изработат 4 милиони сензори.
Податоците кои сензорот ги обезбедува се неповратни, што помага во определување на количината на токсичната материја на која што лицето било изложено, дури и откога таа ќе изветрее. Сензорите кои даваат повратни податоци ги менуваат бројките за количините во зависност од тоа колку се блиску или далеку до сигналот – на тој начин е многу тешко да се определи дефинитивната тотална вредност.
Освен за војниците (кои користат мноштво детектори за оваа цел, кои се гломазни и не се секогаш со нив), оваа технологија би можеле да ја користат и цивилите – на пр. оние кои работат во рафинерии или чие работно место е изложено на токсични гасови.