За разлика од кодот складиран во силиконските чипови, податоците складирани во ДНК нема да се деградираат илјадници години, а само еден грам ДНК може да складира една милијарда терабајти податоци.
Сега, научниците од ETH Zurich го складирале албумот Mezzanine на бендот Massive Attack за прв пат објавен пред 20 години во 5000 малечки стаклени зрнца, распослани на над милион нишки ДНК.
За да податоците се внесат во ДНК, тие прво треба да се преведат од бинарни (нули и единици) во 4-те нуклеотидни бази на ДНК-то (A, T, G, C). Потоа, треба да се синтетизираат ДНК молекули (што е многу комплексен процес) кои перфектно ја сочувуваат секвенцата. Штом се дехидрираат и складираат во правилни услови, овие молекули може да траат илјадници години.
За жал, процесот е многу бавен и скап и сега засега ваквата технологија не би можела да се употребува во комерцијални цени (како медиум за складирање на податоци како што се денешните USB стикови, на пример).