Полициските сили насекаде низ светот повеќе од еден век користат отпечатоци на прсти за да некој осомничен го поврзат со местото на злосторот, а од скоро за тоа се користи и пронајдената ДНК.
Меѓутоа, често пати отпечатоците се или размачкани или сокриени, а ДНК-то не секогаш може да се пронајде. Во овие случаи, нечија пот може да го открие присуството на местото на злосторот.
Секој квадратен сантиметар кожа содржи 100 потни жлезди, и дури и да не е премногу топло луѓето оставаат трага од пот на сè што ќе допрат.
Др. Јан Халамек од универзитетот од Албени вели дека сечии секрети од кожата се различни и уникатни, слично на отпечатоците од прсти.
Нашата пот содржи мноштво амино киселини и метаболити, чија концентрација кај секого варира – па така Халамек се обидел да провери дали концентрација од само три метаболити би можела да се користи за идентификување на индивидуалци.
Еден од тие метаболити е уреата, клучната компонента на урината, додека другите два се лактат и глутамат. Користејќи 25 примероци собрани од подлактиците на доброволците и уште 25 вештачки создадени, Халамек докажал дека е возможно секој примерок да се издвои базирано на концентрацијата на метаболитите.
Моментално, истражувачите често не ја земаат в предвид потта пронајдена на местата на злосторот, а за разлика од ДНК доказите за кои се потребни денови или недели за да се анализираат, за анализирање на потта се доволни 30-40 секунди за да се добијат резултати.
Потта на секого се менува во зависност од исхраната, здравствената состојба и физичката активност, но без разлика на тие промени примерок од пот може да открие нечиј пол и просечна старост.