Изненадувачки, само неколку од над 3000 видови комарци се „специјализирани“ во каснување на луѓе, додека повеќето од нив се прехрануваат од други извори.
Видовите Aedes aegypti и Anopheles gambiae се познати по тоа што ја преферираат човечката крв и пренесуваат болести кај луѓето – Ae.aegypti е поврзан со болестите зика и денга, додека An. Gambiae го пренесува паразитот кој предизвикува маларија.
Но, што е тоа што ги предизвикува комарците некого да касаат повеќе, а некого помалку или воопшто?
Постојат многу тврдења од кои малку се научни – некои велат дека се работи за одредени крвни групи, имање на испотена кожа, па дури и дека касањето е поврзано со јадење на одредена храна која содржи лук или јаболков оцет. Ниедни од овие тврдења не се научно тестирани и потврдени, но комарците постојано се испитуваат за да се разбере нивниот избор на храна, со цел да се манипулира нивното однесување и да се контролираат болестите кои ги пренесуваат.
Сите видови на комарци го користат јаглерод диоксидот како индикатор дека нивната идна „жртва“ е блиску. Меѓутоа, млечната киселина е демонстрирана како значително посилен привлекувач покрај CO₂, а истата доминира кај човечкиот мирис, многу повеќе отколку кај други животни. Останатите состојки како амонијакот, некои карбоксилни киселини, ацетон и сулкатон исто помагаат комарците да го идентификуваат човечкото присуство.
Најдобриот доказ за мотивацијата комарците некого да касаат повеќе, а некого помалку е варијацијата во кожната микробиота, која се состои од не-патогенски бактерии и габи кои живеат на нашата кожа и во порите и фоликулите на влакната. Комбинацијата на мириси кои тие ја емитираат е критичен фактор кој на комарците им кажува колку „вкусна“ ќе им биде некоја личност.
Луѓето имаат околу 1 милион бактерии на квадратен сантиметар кожа, кои се состојат од стотици разни видови – што значи дека комарците најверојатно го избираат пленот според композицијата на микро-организмите кои живеат на нашата кожа.
Составот на микро организмите зависи од нашето опкружување – сè што допираме, пиеме или со тоа се миеме има потенцијал да донесе нови микроби.
Генетските варијации, пак, влијаат колку нашата кожа е соодветна за разните видови микроби кои живеат на неа, поради генетски контролираната продукција на протеини во кожата кои функционираат како бариери и спречуваат одредени микроби да растат и живеат на неа.