Пред 66 милиони години скоро сите големи ‘рбетници на Земјата изумреле, а како причина за тоа се смета астероид или комета со големина на еден град.
Ударот, наречен „настанот Чикскулуб“, го започнал глобалното заладување и вулкански ерупции кои ја трансформирале Земјата.
Во 1980-тите, Ричар Мјулер, физичар од Беркли ја претставил идејата дека хипотетичка ѕвезда двојник на наречена „Nemesis” можеби играла улога во тоа, насочувајќи кометен појас во нашиот Сончев Систем со нејзината гравитација.
Се смета дека имало 5 такви настани досега во регуларни интервали, а во 2017-та студија на истражувачи од Беркли заклучила дека скоро сите ѕвезди се формираат со придружник.
Кога ја објавил идејата за Nemesis, Мјулер тврдел дека ѕвездата двојник периодично можеби поминувала низ облакот Oort – сфера од заледени вселенски тела зад Плутон, на најдалечните рабови на Куиперовиот појас.
Многу од овие тела патуваат околу Сонцето во елиптични орбити, а според идејата на Мјулер, кога тие се приближувале до него нивниот лед почнат да се топи, претворајќи ги во комети.
Така, кога Nemesis поминувал низ облакот Ooort, кометите се насочувале кон Земјата, предизвикувајќи катаклизмични настани.
Доколку тоа се случувало секои 27 милиони години, тоа би ги објаснило 5-те масовни истребувања на живиот свет на Земјата.
Иако е возможно Сонцето да се формирало во пар со друга ѕвезда, не постојат научни докази за тоа.
Теоријата на Мјулер сугерирала дека Nemesis би можел да биде лоциран на околу 1.5 светлосни години од Сонцето – далечина која денес може да се набљудува – но таква ѕвезда не била забележана.
Иако теоријата за двојник на Сонцето делува интересно, многу поверојатно е дека во случај Nemesis да постоел тој не бил одговорен за масовните истребувања на Земјата – бидејќи животот на неа настанал многу подоцна откога тој се одвоил од Сонцето и се приклучил на стотиците милјарди ѕвезди во Млечниот Пат.