Тешко е да се замисли нешто што би можело да „убие“ црна дупка, бидејќи овие ултра-густи ѕвездени вакууми консумираат сè што им е на патот. Но, тој космички апетит теоретски може и да ги убие.
Истражувачи од технолошкиот институт на Израел креирале нов модел кој покажува дека постојана „исхрана“ со честички со негативна енергија би можеле постепено да ја намалува масата на црната дупка која што ги консумира, сè додека таа потполно не „испари“.
Кога честички материја и антиматерија се блиску до црна дупка, нејзината гравитациска сила ги раздвојува и ги спречува да се уништат едни со други.
Материјата која бега е во вид на Хокинова радијација, додека честичките антиматерија црната дупка ги апсорбира, при што според моделот, тие откинуваат дел од неа. Овој процес хипотетички со тек на време може да предизвика уништување на црната дупка.
За да го тестираат моделот наместо честички материја и антиматерија биле користени парови на фонони (квантни звучни бранови) во проток на гас. Фононот на бавната страна можел да патува спротивно од движењето на гасот, додека оној на брзата страна не можел, и бил заробен во „црната дупка“ на суперсоничниот гас.
Стивен Хокинг предвидел дека радијацијата на емитираните честички ќе биде во континуиран спектар на бранови должини и енергии и дека тоа може да се опише како единечна температура зависна исклучиво од масата на црната дупка – што со овој експеримент се потврдило.