Денешните роботи навистина се сè поимпресивни, а особено не одушевуваат кога ќе ги видиме како одат.
Со други зборови можеме да кажеме дека успешно го положија тестот на одење, но пред нив се наоѓаат други нешта кои треба да ги совладаат за да се приближат уште еден чекор до човековата функционалност.
Едно од најважните нешта се нивните раце, особено дланката и прстите кои сеуште не се доволно чувствителни и не можат да го направат она што го можат луѓето, бидејќи обично се програмирани за ограничен број на задачи.
Викаш Кумар и неговите колеги студенти и научници од Универзитетот Вашингтон, сакаат на роботските раце да им ја дадат умешноста која ни овозможува со леснотија да фаќаме разни предмети, да пишуваме, да куцаме на тастатура, да бидеме нежни, односно може да се каже дека рацете ни се основна алатка за изведување на цела низа на задачи во животот.
Научниците затоа развија роботска платформа под називот Adroit, која има способност за учење на разни движења, зафати, манипулации и други нешта кои ги прават луѓето со рацете.
Тоа функционира на тој начин што алгоритамот сам ни открива што делува, а што не па после извесно време неговата рака ќе ја стекне потребната умешност.
Викаш и неговите колеги со овој проект сакаат да дадат свој допринос во развојот на роботи кои можат да се прилагодат на средината во која ќе ги поставите и ќе ги координираат своите нови движења сами што е многу подобро отколку да ги имитираат постоечките спрема оној на кој ги програмирате.