За прв пат во историјата, научниците складирале информација базирана на светлина како звучни бранови на компјутерски чип – нешто кое што истражувачите го споредуваат како складирање на молњата како гром.
Оваа конверзија е критична доколку некогаш сакаме да се префрлиме од денешните неефикасни електронски компјутери, на компјутери базирани на светлина кои податоците ги преместуваат со брзина на светлината.
Фотонските т.е компјутерите базирани на светлина имаат потенцијал да работат 20 пати побрзо од сегашните лаптопи, без воопшто да создаваат топлина или трошат енергија како сегашните уреди бидејќи, во теорија, ќе ги процесираат податоците во форма на фотони наместо електрони.
Кодирање на информацијата во фотони е лесна – тоа веќе го правиме кога ја испраќаме преку оптички кабли. Но пронаоѓањето начин компјутерскиот чип да ги прими и процесира информациите складирани во фотоните е тешко, бидејќи тие се пребрзи за постоечките микрочипови да ги прочитаат.
Затоа информацијата базирана на светлина од интернет каблите се конвертира во (бавни) електрони, а далеку подобра алтернатива би била светлината да се забави и да се конвертира во звук.
Токму тоа го направиле истражувачи од универзитетот во Сиднеј, Австралија. Тие велат дека информациите во нивниот чип патуваат во акустична форма со брзина пет степени побрза отколку онаа во оптичкиот домен – што е како разликата помеѓу молњата (светкавицата предизвикана од електричното празнење) и громот (звукот создаден од молњата)
Тоа значи дека компјутерите би можеле да ги имаат сите бенефиции на податоците испорачани со светлина (огромни брзини, незагревање и немање пречки предизвикани од електромагнетната радијација), како и да се способни да ги забават податоците доволно за компјутерските чипови да можат да ги прочитаат.
Тимот тоа го направил со развивање на мемориски систем кој прави прецизен трансфер помеѓу светлината и звучните бранови на фотонски микрочип – кој би се користел во компјутерите базирани на светлина.
Процесот е следниот – прво, фотонската информација влегува во чипот како пулс светлина, каде што има интеракција со пулс кој ја запишува информацијата, создавајќи акустичен бран кој истата ја складира.
Уште еден пулс светлина кој ги чита податоците пристапува кон звучните податоци и ги пренесува повторно како светлина.