Во ваква лига би играл и со една нога!

*„Неколку дена сум во Струмица. Живеам со фамилијата веќе 5 години во Швајцарија. Го гледав Горан и Вардар кога играа со Силекс, а во средата бев во Турново на средбата Хоризонт - Тетекс. Тоа што се случува во нашиот фудбал е мизерно и жално. Како времето да се враќа наназад наместо да оди напред...“

Во годините 2001 и 2002 блескаше Беласица. Онаа славна генерација на покојниот Бате Ване (Таковски). Во времето кога „кенгурите“ газеа, играа во Европа и се бореа за титулата во домашниот шампионат лидер на тимот беше Роберт Попов, братот на Горан, кој направи многу подобра кариера отколку Роберт иако таму на почетокот на новиот милениум ретко кој можеше да предвиди ваков расплет на настаните. Во тие години Роберт Попов беше на тронот. Во тие сезони тој двапати во серија го понесе признанието најдобар фудбалер на Македонија и тоа досега на никого не му успеало.

„Тоа беа убави години за мене и за Беласица. Можеби и најдобрите. Тоа беа години кога игравме со срце, кога дававме сè од себе, кога таа струмичка генерација излезе на виделина. Не бев сам... тука беа Пандев, Стојков, Балдовалиев... Имавме силен тим, игравме во Европа и сите заминавме во странство. Но, сега тоа време е само историја и минато. Сега таа генерација е при крајот на кариерата, а нашата Беласица во трета лига“, се зборовите на Роберт Попов, фудбалерот кој во средата го прослави својот 33. роденден а веќе е во фудбалска пензија.