Продуктивните секогаш го јадат од ’зафатените’ во бесконечниот налет на состаноци, телефонски повици, мејлови, брејнсторминг сесии, итн. На крајот на работниот ден, започнува студена војна помеѓу менаџерите и вработените околу тоа кој прв ќе си оди.
Ако ти е познато ова сценарио и ако чувствуваш дека животната сила ти ја цедат бесконечните часови минати во остварување на деловните цели на други луѓе, тогаш запрашај се следново:
Дали можеш да ја завршиш за 7-8 часа истата работа за која што моментално трошиш по 10-12 саати? Доколку можеш да извлечеш иста или поголема вредност од сопствената работа за покусо време, нели е глупаво тоа да не го направиш?
Доколку чувствуваш дека преработувањето те истоштува, те отуѓува од луѓето што ти се важни како и од себе, тогаш прифати го Предизвикот на Четири саат. Едноставно –
Секој ден оди си од работа во 16:00.Постави си забрана за прекувремена работа: игнорирај пораки, ѕвонење на мобилен и мејлови, батали ја секоја работа по 16:00. Кога ќе дојде време, одлогирај се и оди си. Овој предизвик е прифатлив, без разлика дали работиш за себе или за Шефот, без разлика дали работиш во коцка во океан или во гаќи на сопствениот кауч.
Целта на овој предизвик е зголемување на вредноста на сопственото време преку поставување граници на сопствената достапност. Преку ’набивање’ на сопствената работа во „само“ осум часа дневно:
* Се фокусираш само на тоа што е потребно да се направи. Временското ограничување изнудува продуктивни чекори, ја подига концентрацијата и те стимулира да изнајдеш креативни методи за зголемување на сопствената ефикасност. Како бел ден ти станува јасно што навистина додава вредност на работата, а што ти го троши времето.
* Ги учиш другите да ти го ценат времето. Со редовното главење по крајот на работното време и со работата за викенди, на другите им порачуваш дека не го цениш сопственото време. Кога ќе разјасниш дека си достапен само до 16:00, соработниците двапати ќе размислат пред да те загњават надвор од работното време.
* Имаш повеќе време за други работи. Трошејќи помалку време во исполнување на целите на другите, ти остава повеќе време за себе, да започнеш сопствена работа, да бркаш жени/мажи, да пишуваш книга, да учиш странски јазици или да станеш светски рекордер во отварење пива без отварач.
* Си го подобруваш здравјето. Тоа е тоа, секое дообјаснување е излишно.
* Правиш повеќе пари. Работејќи помалку часа за истите пари, автоматски ја зголемува вредноста на твојот работен час.
Намалувањето на работните часови не е мрза или забошотување. Тоа е ценење на сопственото време и извлекување максимум од него.