Коренестите зеленчуци во кои спаѓа цвеклото се богати со хранливи состојки и влакна, како и антиоксиданси. Цвеклото има препознатлив „земјен“ вкус, а причина за тоа е геосминот, соединение продуцирано од бактериите – всушност, тоа е истото соединение кое можеме да го намирисаме надвор после дожд.
Човечкиот нос е чувствителен на геосмин, а таа чувствителност игра голема улога во тоа дали уживаме или не во цвеклото.
Цвеклото преферира средни температури и најдобро расте на пролет или во раната есен. Екстремната топлина или студ може да влијаат на неговата боја, а ледените температури му наштетуваат на коренот.
Цвеклото и коренестите зеленчуци (т.н репки) содржат каротеноиди и нитрати, кои помагаат за подобрување на крвотокот, крвниот притисок, мозочната функција и спортските перформанси.
Тие се богати и со антиоксиданси и влакна кои се важни за секоја здрава исхрана бидејќи го намалуваат холестеролот и подолго време нè држат сити. Цвеклото може да се консумира во салати, смутија, од него да се направи пире слично на хумусот, а може и да се пече во рерна на температура до 205°C се додека не омекне доволно за да се прободе со виљушка.