Модерните технологии менуваат многу нешта, меѓу кои и тоа како нашите идни работодавачи ќе ги перципираат нашите работни способности. Една од идеите за кои се дискутира во последно време е биометриското CV.
Се работи за точната проценка на работните навики на кандидатот за некои работи, на пример: движењата на очите додека човекот гледа во екранот – заради утврдување на тоа колку тој е толерантен на глукоза, телесните реакции во миговите на носење одлука или обид да се присети на некои информации, итн.
Биометриското CV би служело како показател на физичката спремност да се преземат одредени работни задачи. Со тоа би се утврдило дали тој е добар кандидат за работата или не.
Притоа, биометриските податоци, како поим ќе опфаќаат многу повеќе од отпечатоци на прсти и скенирање очни зеници. Новите биометриски податоци ќе ги опфаќаат и ритамот на чукањето по тастатурите, па дури и друштвените навики, како на пр., колку време еден човек минува комуницирајќи со другите.
Сè тоа, сепак, носи и одреден ризик од злоупотреби и дискриминациски однос кон кандидатите. Стресот, на пример неретко е последица на здравствени проблеми или пак на попреченост. Можна е дискриминација и по однос на полова или етничка основа.
Според некои стручни лица, тоа го отвора прашањето дали и во колкава мера луѓето се подготвени да бидат „под лупа” на таков начин.