„Нема подобар лек од пијавица“ – била една од најпознатите изреки на нашите прабаби и прадедовци. Уште во 19 век, тие се бањале во реките, носејќи волнени гаќи и чорапи на кои се лепеле пијавиците. Потоа скришум ги употребувале за лекување на разни болести, а некои од нив оделе во Виена и Трст, каде што лекувањето било дозволено.
Денеска гирудо терапијата е позната низ светот, но во Македонија сè уште не е развиена и покрај тоа што поминале 100-тици години од тогаш. Многу луѓе се скептици и се плашат од тоа пијавицата да им ја цица крвта од нивното тело. Сепак, тие лекуваат артритис, алергии, воспаленија, автоимуност и астма. Во 2004 година Федералната администрација за лекови на САД ја призна оваа терапија, додека на Западот пијавиците се употребуваат во пластичната хирургија.
Пијавиците се поставуваат на болното место и цицаат крв, при што му ја раздвижуваат крвта на пациентот, испуштајќи ги нивните лиги полни со биолошки активни супстанци и на овој начин ја стимулира работата на органот. На овој начин тие го спречуваат згрутчувањето на крвта и предизвикуваат нова, оксидирана крв.
Според еден полски гирудо терапевт, д-р Ендрју Плуцински, кој постојано ги користи пијавиците, смета дека тие се употребуваат како помош кога некои прсти треба хируршки да се зашијат на дланка, но и при пресадување на кожа.
Во многу делови од Индија, Русија и Полска гирудо терапијата се смета за голем лек за оние кои патат од крвни болести, болести на срце и проблеми со белите дробови. Во Индија постои посебен ден каде што се собираат луѓе од различни краеви на земјата со цел да се лекуваат со пијавици.
За некои луѓе ова е страшна терапија и токму поради тоа не се осмелуваат да ја направат. Сè уште немаме информации дали некој ја практикува оваа медицина кај нас, со оглед на тоа дека не се препорачува да се лекува со пијавици на своја рака.