Надин е хуманоиден робот направен да личи на својот создавач, професорката Надиа Тхалман од NTU универзитетот од Сингапур. Роботот покажува низа емоции и промени во однесувањето, а освен тоа има способност да ги запамети луѓето кои ги запознал и разговорите кои што ги водел со нив.
И додека за некого ова е само уште еден прогресивен чекор во насоката на создавање на хуманоидни роботи, многумина се загрижени за етичките и моралните прашања кои ги покренуваат овие машини.
Дали би било во ред еден примерок како Надин да се најде во дом за старци каде што ќе ги измами другите стари лица за да водат разговор со неа? Или пак да се грижи за мали деца додека нивните родители не се во дома?
-Гледајќи ја Надин, загрижена сум дека технологијата ќе нe натера да заборавиме на нештата кои што сме ги научиле за животот, вели Шерил Туркле, професор по социјални студии за наука и технологија при МИТ.
-Роботите се повеќе започнуваат да личат на луѓе. Имаат очи, се смеат...Во еден момент сфаќате дека може да бидат цела личност и започнувате да се однесувате со нив како со луѓе. Тоа што само по себе е мошне морничаво, додава Туркле.
Нејзините истомисленици објаснуваат дека без разлика на тоа колку е напредна технологијата, на роботите не може да им се вдахне душа, нешто што е карактеристично за луѓето.