Научниците долго време размислуваат за можностите за директна комуникација на „мозок со мозок“ кај луѓето, а сонот можеби ќе им се оствари во наредните неколку години.
Во една студија, три мајмуни биле меѓусебно поврзани преку индивидуални мозочни импланти, и сместени во посебни простории. На сите им била дадена задача да контролираат виртуелна рака на екранот, која можеле да ја комплетираат успешно само доколку соработувале еден со друг. На крајот на експериментот, тоа и го сториле – ги синхронизирале своите мозоци за да ја завршат задачата, притоа креирајќи еден вид на „супермозок“, т.е структура која е комбинација од три мозоци.
Во друг експеримент, пак, била тестирана синхронизацијата на мозоците на 4 глувци, а крајните резултати биле слични како кај мајмуните – по 10 проби, било докажано дека тие успевале да размислуваат како еден мозок 61% од времето, попрецизно решавајќи едноставни проблеми кога ги комбинирале умовите.
Во последно време, истражувањето од овој тип се фокусира на луѓето – во една студија, истражувачи ставиле две личности во посебни простории на кои им била дадена задача да играат игра на компјутер, составена од 20 прашања, исклучиво користејќи го умот. Преку EEG капа, кога едната личност одговарала со „да“ или “не“, сигналите од таа мозочна активност се префрлале кон другата кај која активирале електрично коло. На тој начин, мислите на едната личност практично влијаеле на одлуката на другата.
Еден ден, ваквата технологија би можела да се искористи за детектирање на индивидуални мисловни процеси кои би можеле да бидат префрлени во друга личност – што би било од огромна корист за лицата со парализа или други медицински состојби кои ги спречуваат да вршат разни физички акции како говор, гестикулации и сл.
Исто така, би можело да се направи и роботско одело т.е егзоскелет кое би се контролирало преку сигнали синхронизирани од повеќе мозоци, што би им овозможувало на лицата со хендикеп да научат како да го користат егзоскелетот за повторно да се движат.