За прв пат, научниците успеале да видат дел од најраните генетски мутации во развитокот на човекот.
Со секвенцирање на целиот геном, тие „го вратиле времето“ кај примероци од клетки од возрасни луѓе, и откриле што се случува во него кога е уште во фазата на микроскопски ембрион – се покажало дека првите две клетки влијаат на нашиот развој на сосема различни начини.
Мутациите се појавуваат во две форми: наследните кои ги добиваме од родителите и се наоѓаат во скоро секоја клетка од телото и стекнати (или соматски) мутации кои можат да се појават во било кој стадиум од животот на една личност, тука вклучувајќи ги и првите денови кога ембрионот само што почнува да се дели на повеќе клетки.
Соматските мутации не секогаш предизвикуваат проблеми, но некогаш можат да водат до канцер и останати болести, а исто така и не живеат во секоја клетка.
Досега, нашето разбирање за соматските мутации кои се случуваат во најраните фази на животот не било баш најпрецизно, бидејќи не сме можеле да ги набљудуваме во реално време. Но сега, истражувачите откриле начин да ги следат овие мутации од нивното прво појавување.
За да тоа го направат, тимот истражувачи анализирал примероци на крв и ткиво од 279 луѓе со рак на дојка, што им дозволило да тестираат дали мутациите биле присутни и во нормалните примероци крв и ткиво, како и во хируршки одввоените примероци од ракот.
Бидејќи овој тип на рак се развива од единечна клетка, соматската мутација ќе биде присутна или во секоја туморна клетка или никаде, што дава индикација за неговото можно потекло.
Со следење и споредување на ширењето на различни мутации во разни примероци од ткива, научниците потврдиле постоење на 163 мутации кои се случиле во првите неколку поделби на клетката од ембрионскиот развој на личноста.
Статистичката анализа исто така открила дека кога оплоденото јајце се раздвојува за прв пат, тие две клетки придонесуваат за „градежниот материјал“ за остатокот на телото – едната од тие клетки создава до 70% од ткивото, а другата останатото.
Во основа, мутациите се „археолошки траги“ на ембрионскиот развој останати во нашите возрасни ткива, па доколку најдеме начин да ги пронајдеме и интерпретираме, ќе можеме подобро да ја разбереме човековата ембриологија.