Секое парче информација за нас е содржано во нашите гени – а сега се покажало дека тие исто така можат да го откријат времето кога настапила нечија смрт.
Студија од Центарот за геномна регулација (CRG) во Барселона, Шпанија, ја истражувала генетската активност која се одвива во човечкото ткиво по смртта и открила шаблони кои би можеле да го откријат времето на неговата смрт.
Резултатите биле добиено со комбинација на анализи на разни примероци и на машинско учење. За да ги одредат промените во генетската активност по смртта, компјутерскиот биолог Родерик Гигко и неговите колеги собрале 39 примероци на ткива од 9000 донори, кои дошле со информации за времето на смртта на донорите и кога биле земени.
По смртта, над 600 мускулни гени бргу ја зголемувале или намалувале активноста, додека истовремено имало минимални промени во генетската активност во мозокот или слезината.
Гиго и неговиот тим користеле уникатни шаблони на промените во секое ткиво за да го одредат времето на смртта на личноста на која и припаѓало, а за тоа да го сторат тие развиле модел на машинско учење кој ги анализирал шаблоните на генетската активност на 399 луѓе.
Софтверот покажал дека најчестите зголемувања и намалувања на генетската активност се случуваат помеѓу 7 и 14 часа по смртта. Еден од примерите е крвта, каде намалената генетска активност вклучена во ДНК продукцијата, имунолошкиот одговор и метаболизмот индицирала дека времето на смрт било околу 6 часа пред да биде земен примерокот крв.
Сега засега, овој програм е само академска вежба, а доколку се усоврши и стане достапен за користење би се покажал исклучително користен за форензичките анализи, бидејќи значително би ги елиминирал непотребните криминални истражувања за одредување на точното време на нечија смрт.