Истражувачите од националниот институт за научни истражувања во Монтреал (INRS) објавиле студија во која се изнесуваат нови детали за постигнување невидливост.
Нивниот уред, наречен „спектрална наметка за невидливост“, е првиот кој ја манипулира бојата (или фреквенцијата) на светлосните бранови кои имаат интеракција со објектот, правејќи го невидлив.
Процесот е следниот:
Електромагнетниот спектар на светлината ги содржи различните фреквенции на електромагнетното зрачење, т.е одреден вид на енергија. Икс-зраците, гама зраците и радарските зраци се сите дел од овој спектар.
Нашите очи можат да видат мал распон на фреквенциите од овој спектар, кои ги нарекуваме „видлива светлина“. Некои светлосни извори содржат повеќе од една специфична фреквенција – како што се на пример сончевите зраци.
Кога нешто„гледаме“, ние всушност ја гледаме интеракцијата на овие светлосни фреквенции и објектот. Така, кога сончевата светлина осветлува автомобил, тој ја рефлектира сината светлосна фреквенција додека другите фреквенции едноставно поминуваат низ него. Нашите очи ја детектираат рефлектираната сина светлина, овозможувајќи ни да го видиме синиот автомобил.
Уредот на истражувачите од INRS ја користи оваа интеракција, за да ги направи објектите невидливи.
Така, за објект кој рефлектира само зелена светлина го направат невидлив за човечкото око, тие користат специјално дизајниран филтер кој привремено ги менува зелените фреквенции од спектарот во плави. Потоа, користат уште еден филтер за тие фреквенции да ги претвори повторно во зелени од другата страна на објектот.
Како резултат на тоа, тој е невидлив за човечкото око.
Моментално уредот функционира само од еден правец – погледот на набљудувачот мора да го следи правецот на светлината, гледајќи кон објектот низ првиот филтер. Но, неговиот креатори велат дека оваа метода теоретски би можела да го направи објектот невидлив од сите правци.