Сите музички жанрови имаат способност да ни предизвикаат разни емоции, а сега едно ново истражување покажува дека некои од нас се повеќе подложни на доживување на емоционалната моќ на музиката од другите.
Во студија од универзитетот на Барселона (UB) и биомедицинскиот истражувачки институт Белвич (UB-IDIBELL) била истражувана состојбата наречена музичка анхедонија – неспособност да се чувствува задоволство при слушање на музика и покрај тоа што може да се ужива во други наградувачки стимули како храната или сексот.
Истражувачите регрутирале 38 доброволци од кои една третина имале музичка анхедонија, а нивните мозоци биле скенирани со функционална магнетна резонанца (fMRI) додека слушале класична музика. Во исто време, од нив било побарано да се изјаснат колку уживале во музиката на скала од 1 до 4.
Авторите на студијата биле заинтересирани за белата мозочна материја која поврзува одредени делови од мозокот како аудиторниот кортекс со центарот за награди во мозокот, со цел да добијат идеја како овие региони комуницираат меѓусебно кај луѓето со музичка анхедонија.
Резултатите покажале дека индивидуалните разлики во количината на задоволство добиено од слушање на музика се поврзани со нивото на конективност помеѓу делот од аудиторниот кортекс наречен супратемпорален аудиторен кортекс и вентралниот стратиум - кои формираат дел од колото низ кое се испорачуваат „наградите“ во мозокот.
Партиципантите со музичка анхедонија имале помалку бела материја која ги поврзувала овие специфични мозочни региони, индицирајќи дека овој комуникациски проток е одговорен за способноста за уживање во ритмични звуци. Тоа значи дека доколку не уживате во (било каква) музика, тоа може да се должи на недостатокот на поврзаност помеѓу одредени делови на мозокот.