Истражување направено во универзитетот на Ливерпул дава одговор на прашањето како паузирање со вежбањето влијае на фитнес нивото на некоја личност и колку време е потребно неговото ниво да се промени.
Во прелиминарната студија, 28 индивидуалци кои типично правеле над 10 000 чекори дневно, ја редуцирале таа бројка за околу 10 000, станувајќи скоро комплетно седентарни (без движење), а пешачењето било заменето со други форми на вежбање за дополнителна неподвижност во текот на денот.
По 14 дена, истражувачите го анализирале фитнес нивото на партиципантите, преку комбинација на тестирање на VO2 врвот (колку ефикасно кислородот се користи за време на врвот на интензивноста при вежбањето) и на кардиоваскуларната функција преку здравјето на крвните садови. Било откриено дека кардиоваскуларната функција се намалила за скоро 2%, а VO2 врвот за 4%, предизвикувајќи пад на фитнес нивото за 4%.
Метаболичкото здравје се влошило– процентот на телесни масти се зголемил за 0,5%, обемот на половината за 0,8 сантиметри, а замастеноста на црниот дроб за 2%. Партиципантите исто така станале порезистентни на инсулин, состојба кога телото не реагира на инсулинот како што треба, што предизвикува зголемување на нивото на шеќер во крвта и на ризикот од тип 2 дијабетес.
Овие негативни ефекти најверојатно се продукт на недоволно користење на мускулите. Кога се престанува со вежбање, мускулите контрахираат помалку често и се редуцира активацијата на ензимот AMPK со чија помош шеќерот од крвта се користи како гориво.
Откако партиципантите ја прекинале паузата и се вратиле на вежбањето, повторно било измерено нивното фитнес ниво , кое по 14 дена се вратило во првобитната состојба.