Некогаш, „работа“ значеше утринска рутина, строг дрес код и фиксно работно време. Денес? Младите генерации сакаат работа што не ги заробува, туку ги ослободува. Се раѓа нова ера – фриленсот, каде што важи правилото: работи каде сакаш, кога сакаш, колку што ти одговара.
Девет до пет? Не благодарам!
Младите повеќе не го гледаат класичното работно време како симбол на стабилност. Напротив, за многумина тоа значи ограничување, замор и недостиг на слобода. Времето е валута, а тие сакаат да го трошат паметно. Кога може да се работи попродуктивно од дома, од кафе-бар или од плажа, зошто да се врзуваат за биро и флуоресцентна светилка?
Генерациите израснати со интернет и технологија, знаат дека „работно место“ е таму каде што е нивниот лаптоп. Флексибилноста не е луксуз, туку очекување.
Фриленсот како нов животен стил
Фриленсот не е само тип на работа, туку и начин на живот. Луѓето избираат проекти што им се интересни, клиенти што ги почитуваат и распоред што не им го крши менталното здравје. Да, понекогаш значи и нестабилност, но истовремено носи слобода што класичните работни места не ја нудат.
Плус, многу од фриленсерите патуваат и работат истовремено, па стануваат т.н. дигитални номади. И наместо да чекаат „одмор“, тие си го создаваат секој ден. Работат од Лисабон, Бали, Будимпешта или Скопје со лаптоп и добра интернет конекција.
Што ги влече кон фриленс?
Контрола врз времето – Сами си го креираат распоредот.
Разновидност на проекти – Нема рутина, секој клиент е нов предизвик.
Потенцијално повисоки приходи – Особено ако работат за странски пазари.
Нема канцелариска политика – Без шеф што дише во врат.
Можност за креативен израз – Слободата да бидеш свој.
Иако постојат и предизвици – несигурност, клиенти што доцнат со уплати, самодисциплина – повеќето млади се подготвени да ги прифатат тие услови за да ја имаат слободата што ја посакуваат.
Работата се прилагодува на животот – не обратно
Најголемата промена е токму тука: наместо животот да се гради околу работата, работата почнува да се прилагодува на животниот стил. Оваа нова парадигма значи дека луѓето се обидуваат да живеат пред да пензионираат, да патуваат, да учат, да креираат – сега, не „еден ден“.
Фриленсот им го овозможува тоа. И иако не е за секого, растечкиот број на млади луѓе што се префрлуваат на овој модел покажува: светот на работата повеќе нема враќање