Во секој од нас живее едно внатрешно дете кое е дел од нашата психа и ги носи спомените, емоциите и потребите од детството. Без разлика колку години имаме, тоа дете сè уште постои. Ако во младоста сме се чувствувале отфрлено, игнорирано или повредено, тоа чувство често останува закопано длабоко во нас, влијаејќи врз нашите мисли, избори и односи.
Понекогаш тешко препознаваме дека носиме болка од минатото, но овие знаци можат да укажат дека нашето внатрешно дете се чувствува напуштено, засрамено или ранливо.
Како да ги препознаеме?
1. Се плашиш од отфрлање и постојано бараш потврда од другите.
2. Имаш потешкотии да поставиш здрави граници.
3. Реагираш со лутина, плач или повлекување на ситуации кои не се толку сериозни.
4. Постојано се критикуваш себеси и мислиш дека не си доволно добар/а.
5. Чувствуваш страв или напнатост во односи, особено кога се појави блискост.
Овие реакции не се „недостатоци“ туку едноставни повици за љубов и внимание од дел од тебе што сè уште чека да биде слушнат.
Од каде доаѓа чувството на небезбедност?
Нашето внатрешно дете се формира во првите седум години од животот, кога сме најотворени за надворешните влијанија. Чувството на небезбедност може да произлезе од емоционално или физичко занемарување, родители кои биле строги, непредвидливи или емоционално недостапни, ситуации каде што не си смеел/а да изразиш емоции или мислење, како и исмевање, посрамување или споредување со други.
Сето ова влијае врз тоа како го гледаме светот и себе, како место кое е или безбедно и убаво, или опасно и непријателски настроено.
Контактот со внатрешното дете започнува со свесноста.
Постави си прашања: Што ми недостасуваше како дете? Што најмногу ме повредуваше? Каков однос имав со мајка/татко?
Разговорај со себе си и замисли се себеси како дете. Што би му/ѝ кажал/а сега? Препознај ги тригерите. Кога силно реагираш, запрашај се дали оваа реакција доаѓа од возрасниот во тебе или од твоето повредено внатрешно дете?
Патот до внатрешниот мир не започнува надворешно, туку од внатре, со детето во нас кое сè уште чека некој да го слушне, разбере и прифати. Кога ќе му посветиш внимание, ќе научиш нешто длабоко и вистинито за себе. Ќе видиш дека сите твои стравови, сомнежи и болки имаат корен, но и лек.